علم و صنعت

"کامپیوتر کوانتومی" گوگل، پس از مدت ها انتظار، در یکی از مراکز ناسا برای بازدید عموم به نمایش گذاشته شده است. این دستگاه فناورانه، با سرعت فوق العاده و قدرت محاسباتی چشمگیر خود، توانایی چشمگیری در حل معادلات پیچیده و چالش برانگیز دارد. این پیشرفت فناورانه، نشان از گام های بلند و چشمگیر در عرصه فناوری کامپیوتری و محاسبات کوانتومی است که می تواند افق های تازه ای را در حوزه های گوناگون علمی و فناورانه بگشاید.

کامپیوتر کوانتومی گوگل در ناسا

شرکت گوگل که بر اساس قرارداد خود با کمپانی D-Wave، جدیدترین کامپیوتر کوانتومی خود را با نام 2X تولید کرده است، در یک بازدید عمومی، عملکرد این سیستم را در یکی از مراکز ناسا به نمایش گذاشت. این کامپیوتر کوانتومی جدید، توانایی های فوق العاده ای در انجام محاسبات پیچیده و حل مسائل پیچیده را دارد. این سیستم با استفاده از اصول فیزیک کوانتومی کار می کند و می تواند به طور چشمگیری سرعت و کارایی محاسبات را افزایش دهد. گوگل با همکاری ناسا، در حال بررسی و آزمایش کاربردهای مختلف این کامپیوتر کوانتومی در زمینه های مختلف علمی و فناوری است.

این رایانه می تواند با سرعت بالاتری معادلات پیچیده را حل کند. شرکت هریس اند هریس (Harris & Harris) در حوزه سرمایه گذاری در علوم و فناوری های مختلف فعالیت دارد. این شرکت اعلام کرد که ناسا، گوگل و انجمن تحقیقات فضایی (USRA) میزبان یک تور بازدید علمی از مرکز تحقیقات آمز در ناسا هستند. در این مرکز رایانه کوانتومی D-Wave با 1097 کیوبیت قرار دارد.

در این بازدید، عملکرد این رایانه برای علاقمندان نمایش داده می شود. شرکت گوگل از این رایانه برای حل یک معادله بسیار پیچیده که حاوی 1000 متغیر است، استفاده کرد و این معادله با سرعت بسیار بالاتری نسبت به رایانه های کلاسیک حل شد. گروه هریس اند هریس یک شرکت سهامی عام بوده که در حوزه توسعه کسب و کار نیز فعالیت دارد. اطلاعات کامل درباره این گروه را می توان از پایگاه WWW.HHVC.Com بدست آورد.

طرز کاررایانه کوانتومی گوگل

کامپیوتری که روی میز تحریر شما جا خوش کرده، برای کارکردن باید یک مشت صفر و یک را بفهمد و دستکاری کند. همه اطلاعات اعم از حروف و اعداد یا وضعیت مودم و موس شما با مجموعه ای از بیت های متشکل از صفرها و یک ها به کامپیوتر داده می شود.

این بیت های اطلاعات، خیلی ساده همان طوری تعریف می شوند که فیزیک کلاسیک دنیا را تعریف می کند؛ سوئیچ های الکتریکی می توانند روشن یا خاموش باشند، اشیا می توانند اینجا باشند، می توانند هم نباشند! ولی کامپیوترهای کوانتومی با طبیعت دودویی های فیزیک کلاسیک محدود نمی شوند همه اش به این بستگی دارد که حالت بیت های کوانتومی یا همان کوبیت ها را چطور ببینیم؛ کوبیت ها ممکن است نشانگر یک صفر یا یک یک، ترکیبی از این دو یا حتی معرف عددی باشند که حالت آنها را جایی بین صفر و یک تعیین می کند.

با توجه به فیزیک کوانتومی، نمی توان دقیقاً وجود یا عدم وجود یک ذره ریز درون اتمی را مشخص کرد. می توان به وسیله آمار و احتمال، امکان وجود این ذره های ریز را در مکان و زمان مشخصی تعیین کرد، اما هیچ راهی برای دانستن قطعی این که آیا این ذره آنجا هست یا نه، تا وقتی که آن را مستقیماً ندیده ایم وجود ندارد. البته آنچه که در کامپیوترهای کوانتومی با ارزش است همین احتمالات است. این احتمال بودن یا نبودن است که نبودن یا بودن کامپیوترهای کوانتومی را تعیین می کند.

یک کامپیوتر کوانتومی 30 کیوبیتی قدرتی معادل کامپیوتری معمولی با توانایی انجام 10 ترا محاسبه بر روی اعداد اعشاری در یک ثانیه _ ترافلاپس ( Teraflops )- دارد. سریع ترین ابرکامپیوتر کنونی سرعتی برابر 2 ترافلاپس دارد.